Lilian Bakker (41) heeft haar hele leven in de horeca gewekt. Tot ze op het punt kwam dat ze alles al gezien en gedaan had. Wat doe je dan? ‘Kijken naar wat je echt gelukkig maakt.’ En dat werd ze met een start in het onderwijs.

Rond haar zestiende kwam Lilian in de horeca terecht. ‘Dat is de rode draad die door mijn leven loopt. De horeca is nooit saai, want je verkoopt plezier. Je probeert er altijd een feestje van te maken.’ In achttien jaar heeft Lilian zich ontwikkeld van horecamedewerker tot teammanager van vijftien medewerkers in een restaurant in Leiderdorp. Tot ze in 2018 besloot dat het genoeg was. ‘Toen ben ik wat dieper na gaan denken over wat ik wilde doen. Ik wilde sowieso weg uit de horeca. Daarom ging ik op zoek naar iets waar ik echt gelukkig van word. En dat zijn twee dingen: dieren en kinderen.’

‘Ik wilde gewoon aan de slag’

De keuze voor het onderwijs was snel gemaakt. ‘Kinderen in de basisschoolleeftijd zijn echt geweldig, die wil ik helpen. En als onderwijsassistent zit je niet vast aan één groep. Je mag overál helpen. De ene keer sta je bij de kleuters en even later help je groep 8. Na een flinke Google-zoektocht ben ik de opleiding tot onderwijsassistent gaan volgen via de NTI. Dat begon klassikaal in oktober 2019. Maar nog geen half jaar later brak corona uit en toen werd alles digitaal.’

De opleiding vond Lilian leuk, maar wel heel veel werk. ‘Voor mij is die opleiding eigenlijk een noodzakelijk kwaad. Ik wilde gewoon aan de slag. De stages die ik naast mijn horecabaan deed, vond ik ook geweldig. In 2021 ben ik helemaal gestopt in de horeca, zodat ik me op mijn studie kon richten. Daar wilde ik me echt op focussen. Daarna ben ik gaan solliciteren. Ik heb een stuk of drie scholen aangeschreven. Twee wilden me graag hebben. En zo ben ik in januari 2022 begonnen. Met mijn studie ga ik door, tot ik eind volgend jaar klaar ben. Want nu heb ik een baan, maar als dat over gaat, dan is dat diploma veel waard.’

Juiste beslissing

De overstap naar het onderwijs is Lilian heel goed bevallen. ‘Ik kwam echt in een andere wereld terecht. Het is allemaal behoorlijk gestructureerd. Je werkt van maandag tot en met vrijdag, en de avonden en de weekenden ben je vrij. Financieel ben ik er op achteruit gegaan, maar dat heb ik er graag voor over. Als ik de kinderen goed heb geholpen, dan zie ik ze stralen. En dat is het allerbelangrijkste voor mij. Ook in dit vak kan ik er dus een feestje van maken.’